Azerbaijan’s Destruction of Armenian Monuments Exceeds ISIS Crimes

“A groundbreaking forensic report tracks Azerbaijan’s destruction of 89 medieval churches, 5,480 intricate cross-stones, and 22,700 tombstones,” is the subtitle of an incredible article by Simon Maghakyan and Sarah Pickman, published in the Hyperallergic Magazine last week. The article is titled: “A Regime Conceals its Erasure of Indigenous Armenian Culture.”
Ամբողջը>>>

Ադրբեջանի կողմից հայկական հուշարձանների ոչնչացումը գերազանցում է «Իսլամական պետության» հանցագործությունները

«Նորարարական փորձագիտական զեկույցը գնում է Ադրբեջանի կողմից 89 միջնադարյան եկեղեցիների, 5480 նրբազարդ խաչքարերի և 22700 գերեզմանաքարերի ոչնչացման հետքերով». սա Սիմոն Մաղաքյանի և Սառա Փիքմանի աներևակայելի հոդվածի ենթավերնագիրն է, որն անցյալ շաբաթ հրապարակվել է Hyperallergic ամսագրում։ Իսկ հոդվածի վերնագիրն է՝ «Վարչակարգը թաքցնում է բնիկ հայոց մշակույթի ավերումը»։
Ամբողջը>>>

Նախիջեւանէն զինուորներու մասնակցութեամբ թրքական բանակի Կարսի ռազմափորձերը աւարտած են

ՊՈԼԻՍ, «Մարմարա».- Թրքական բանակը Կարսի սահմաններուն մօտ, 4-22 փետրուար կատարեց միջազգային զինավարժութիւններ, որոնք կը վերաբերէին ձմեռնային ու լեռնային ձիւնոտ միջավայրի մէջ իրականացած ռազմական գործողութիւններու։
Ամբողջը>>>

Ադրբեջանական մամուլի անդրադարձը Ջուղայի խաչքարերի ոչնչացմանը

Անի Մելքոնյան
Թուրքագետ

Խաչքարը, որպես կանոն, բացօթյա միջավայրում ուղղածիգ կանգնած, աշխարհի չորս կողմերի հանդեպ հստակ կողմնորոշում ունեցող քարասալ է, որի արևմտահայաց տափակ երեսը զբաղեցնում է կենտրոնում տեղադրված խաչից և նրան ուղեկցող բուսա-երկրաչափական զարդերից, երբեմն էլ թռչունների, կենդանիների և մարդկային կերպարներից բաղկացած քանդակային հորինվածքը։ Խաչքարը հայ մշակույթի ինքնատիպ զարգացման արգասիքն ու ցուցիչն է, հայ ինքնության ամենաբնութագրական խորհրդանշաններից մեկը։ Ավելի քանի հազարամյա ճանապարհ անցնելով՝ այն նաև արդիական մշակութային դրսևորում է, քանի որ նրա կերտումը շարունակվում է նաև այսօր (1)։
Ամբողջը>>>

Նախիջեւանի մշակութասպանդն ու եղբորս սրտի բացը

Նյու Յորքում լույս տեսնող հեղինակավոր Hyperallergic (Հայպերալերգիկ) մշակութային ամսագիրը տպագրեց եղբորս՝ Սիմոն Մաղաքյանի եւ արմատներով հրեա Սարահ Փիքմանի կողմից գրված “A Regime Conceals Its Erasure of Indigenous Armenian Culture” («Ռեժիմը թաքցնում է Հայկական մշակույթի բնաջնջումը») ծավալուն, փաստավերլուծական, հետաքննական աշխատությունը:
Ամբողջը>>>

Նախիջևանին մոտ թուրքական զորամասերը և հնարավոր ռիսկերը

Հայկական մամուլում և փորձագիտական շրջանակներում ժամանակ առ ժամանակ լինում են «Նախիջևանում թուրքական ռազմաբազայի առկայության, կամ դրա հնարավոր տեղակայման » մասին խոսակցություններ ու քննարկումներ:
Ամբողջը>>>

A Regime Conceals Its Erasure of Indigenous Armenian Culture

In April 2011, when a US Ambassador traveled to Azerbaijan, on the southwestern edge of the former USSR, he was denied access to the riverside borderland that separates this South Caucasus nation from Iran. But it was not a foreign foe that halted the visit. Instead, his Azerbaijani hosts insisted that the envoy’s planned investigation inside the Azerbaijani exclave of Nakhichevan (officially, Naxçıvan Autonomous Republic) could not proceed because it was motivated by fake news. The ambassador had intended to probe the reported destruction of thousands of historical Medieval Christian Armenian artworks and objects at the necropolis of Djulfa in Nakhichevan. This cemetery is recorded to have once boasted the world’s largest collection of khachkars — distinctive Armenian cross-stones. However, according to Azerbaijani officials this reported destruction was a farce, that the site had not been disturbed, because it never existed in the first place. Despite ample testimony to the contrary, Azerbaijan claims that Nakhichevan was never Armenian.
Ամբողջը>>>

Նախիջևան. ռազմաքաղաքական հարցեր

Տեղեկատվական և այլ հարցեր

Եթե ուշադիր հետևենք, վերջին երկու տասնամյակների կտրվածքով, Նախիջևանի շուրջ ներքին ու արտաքին զարգացումներին, ապա դժվար չէ նկատել, որ այդ ուղղությամբ մեդիա տիրույթում առկա է տեղեկատվության սղություն, որը մենք պայմանականորեն անվանում ենք տեղեկատվական վակուում։ Նախիջևանյան գործընթացների վերաբերյալ տեղեկատվության խիստ սահմանափակության հանգամանքը թերևս ունի ինչպես օբյեկտիվ, այնպես էլ սուբյեկտիվ դրդապատճառներ։ Նախ՝ տպավորություն է ստեղծվում, որ նշյալ ժամանակաշրջանում տարածաշրջանային ու, առհասարակ, միջազգային գործընթացներում նվազել է Նախիջևանի նշանակությունը, հետևաբար` դրա վերաբերյալ մամուլում տեղ գտած անդրադարձները առանձնացել են տեղեկատվության սահմանափակությամբ։ Մյուս կողմից` թերևս դժվար է չհամաձայնել, որ նախիջևանյան գործընթացների ուղղությամբ տեղեկատվական հոսքերը, խոշոր հաշվով, վերահսկելի են, ուստի այդ զարգացումների վերաբերյալ լրատվությունը ներկայացվում է այնքան, որքան անհրաժեշտ է, այնպես, ինչպես պետք է։ Նախիջևանի շուրջ առկա տեղեկատվական բազան հիմնականում վերաբերում է այդ ինքնավարության ռազմականացման, ռազմաքաղաքական գործընթացներին, որոնք ուղղակիորեն պայմանավորված են թուրքական գործոնով։ Իհարկե, Նախիջևանի վերաբերյալ մեդիա անդրադարձներում հանդիպում է նաև ինքնավարության տնտեսական, կումունիկացիոն հարցերին վերաբերող լրատվություն, որը, որպես կանոն, առնչություն ունի Իրանի հետ, սակայն համեմատության կարգով նշենք, որ այն քանակական առումով զգալիորեն զիջում է իր դիրքերը Նախիջևանի ռազմականացման թեմատիկային։
Ամբողջը>>>